Ik ben er achtergekomen dat de palmcactus die mij afgelopen zondag door een lieftallige maar onoprechte en opportunistische studente na een rondleiding door een mega vegastal door de maag werd gesplitst, last heeft van een ernstig trauma. Sinds ik hem (of haar, bij cactussen moet je altijd extra voorzichtig zijn om daar achter te komen) liefdevol een eigen plekje boven op de kast in de kas heb gegeven, is hij niet gegroeid, gekrompen of op welke andere wijze dan ook veranderd. Het plantje stond volstrekt verstijfd boven op de kast en reageerde zelfs niet op het briesje dat door het dakraam zijn starre palmblaadjes streelde.
Toen ik terugdacht aan waar hij vandaan kwam, begreep ik het ineens. Dit slachtoffertje is zijn leven lang, opgepropt tussen lotgenootjes, van de ene oppotbak naar de andere verhuist, besproeid geweest tegen alles wat ook maar enige uitdaging in zijn miserabele leventje had kunnen brengen en bovendien verstoken geweest van enig menselijk dan wel liefdevol contact.
Ik ben onbewust in het bezit gekomen van een zogenaamde plofcactus: een in recordtijd opgefokt massaplantje, zo goedkoop mogelijk aantrekkelijk gemaakt voor de verkoop, maar verstoken van enige geestelijke of spirituele ontwikkeling (iets wat voor een cactus überhaupt al een hele opgave is).
Ik heb het stakkertje direct tussen wat schijndode lavendel gepropt, die met hun dorre, stekelige takjes hopelijk iets van zijn oude leefomgeving nabootste. Even kreeg ik het gevoel dat het plantje zijn blaadjes even ontspande, maar al verstarde hij weer en toen ik net nog even in het donker ging kijken, stond hij er nog net zo apathisch bij...
Boos en ontdaan lig ik nu al een uur wakker in bed en schrijf deze noodkreet aan de wereld.
Stop de mega vega stallen! Stop de productie van plof planten met nauwelijks ruimte om hun blaadjes naar het licht te keren! Stop de onmenselijke behandeling van hen die uiteindelijk verantwoordelijk zijn voor de levenslucht die wij dagelijks als vanzelfsprekend inademen.
Vanaf morgen haal ik al mijn plantjes uit de kas en zet ze vrij in de tuin. Om de dag verplaats ik ze, zodat ze toch het gevoel hebben dat ze een beetje hebben kunnen scharrelen en iets van de wereld hebben gezien. En bovendien gebruik ik niks geen biologisch zaad meer! Die biologisch opgekweekte bofkonten hebben al genoeg geluk gehad, die redden het zelf wel. Nee, het zijn juist de plantje en de zaadjes uit de. Megaindustrie die onze aandacht hard nodig hebben!
Dus ik roep iedereen op om samen met mij al het groen uit die vreselijke tuincentra 's nachts te bevrijden en los te laten in de vrije wereld. Sommige doorgefokte exemplaren zullen het in het wild misschien niet redden maar ach, dan hebben ze in ieder geval nog iets mee gemaakt...
Sluit je aan bij Wakker Zaad en red onze groene vrienden! Stop de plofplant!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten