Ongegrond

Ik begrijp dat veel passanten die de moeite nemen eens naar mijn tuintje te kijken en een praatje te maken enigszins terughoudend worden als ze horen dat er in mijn makkelijke voortuinbakken alles zit, behalve échte grond. Ondanks dat Lent een traditioneel tuindersdorp is dat onderhevig is aan grote veranderingen (90% van de kassen is inmiddels verdwenen), loopt hier voor een kapitaal aan kennis doelloos over straat, niet wetend wat ze met hun ervaring aanmoeten. En als één van die import-nieuwkomers ze dan ook nog gaat vertellen dat alles beter groeit zonder grond, het goedje dat jarenlang de basis was van hun zuurverdiende boterham, dan zijn de spreekwoordelijke rapen gaar...
Ook al leg ik ze het uit, de turf voor de luchtigheid, de compost voor de voeding en de vermiculiet als vocht regulator: voor een moestuin moet je spitten, bukken, zweten, vloeken, lijden en dan pas oogsten.

En misschien hebben ze ook wel gelijk. Misschien draait het bij een moestuintje helemaal niet om de opbrengst, maar juist meer op de inzet om iets te bereiken. Een uitlaatklep, een uitdaging, een lichamelijke afleiding van geestelijke belasting of een gezin dat je soms graag even uit de weg gaat...
Misschien moet je het voor je planten ook niet te makkelijk maken, ze een uitdaging geven om beter hun best te doen om te groeien en te overleven. Wellicht komt het ook wel ten goede van de smaak...

Om de proef op de som te nemen heb ik twee potjes basilicum uit de supermarkt naast elkaar gezet, waarvan de ene in het eigen potgrondmengsel en het andere aangevuld met de speciale mix, zoals eerder al besproken. Na een week was er duidelijk een verschil. De basilicum die het moest doen met de originele grond legde al bijna het loodje. Er word zelfs beweerd dat basilicum uit de supermarkt zo gekweekt is dat deze maar een paar dagen meegaat. Maar als je naar de andere basilicum kijkt die in de speciale mix heeft mogen staan, zie je al snel dat het niet aan de basilicum ligt, maar eerder aan de grond waarin deze moet groeien. Dus maak ik het voor een plant nu te gemakkelijk, of juist mogelijk om goed te groeien?

Nog een voorbeeldje is mosterdzaad in een traditioneel kweekbakje en in een transparant plastic kuipje met een dekseltje en vermiculiet. Het traditionele kweekbakje moet ik iedere dag voorzien van vers water, het kuipje met vermiculiet maak ik één keer vochtig, zaad erin en deksel erop. En zie het resultaat, maar vooral het verschil na 4 dagen...

Gemakkelijk is niet altijd beter, maar slimmer wel. En daarom ga ik met gegronde redenen verder met mijn ongegronde stukje grond...