Jelle en de bonenstaak

In één van mijn eerdere blogs schreef ik al over de voorzichtig ontluikende interesse voor groeiende plantjes bij mijn jongste zoon Jelle. Hij is al vanaf dat ie kon lopen dol op dieren en weet er dan ook schrikbarend veel vanaf, maar al dat groene spul was tot nu toe niets meer dan vervelende ballast op zijn bord waarvoor je iedere keer weer een nieuwe smoes moet verzinnen om er vanaf te komen. Toch gaat er voor een kleuter van 5 nog redelijk wat groenten in, dus ik maak me geen zorgen. Maar sinds Jelle de Roze Tuinboon heeft ontdekt en ik hem ook het verhaal van Sjakie en de bonenstaak heb verteld, over de boon die binnen een dag naar de wolken groeide, is zijn fantasie niet meer te stuiten. Waar eerst nog zijn pas ontkiemde zonnebloemen de show in de tuin moesten gaan stelen en in zijn hoofd al boven het huis uit staken, is het nu de Roze Tuinboon die binnenkort met zijn prachtige Roze Bloemen tot ver voorbij de wolken zal rijzen...

Deze maand is het thema in zijn klas "Lente op de boerderij". Beetje voorbarig naar mijn mening, maar de hele klas is al twee weken druk in de weer met plastic beestjes, kinderboerderij bezoekjes, zaadjes met naamplaatjes aan de muur en uitleg over het boerenleven toen en nu. Ik dacht: een mooi moment om een van die teveel gekweekte plantjes mee te geven die op dit moment mijn kas overbevolken. Maar hoe ik ook probeerde mijn kropslaatjes, brocolietjes, bloemkooltjes of rode bietjes aan Jelle te verkopen, er kwam slechts één kandidaat in aanmerking: de Roze Tuinboon. En zelfs dat ging niet zonder slag of stoot. Een grotere pot, een klimrekje en tenslotte zelfs 'antigroeipoeder' zodat ie niet door het plafond zal groeien...

Vol trots en behoorlijk zenuwachtig over wat de andere kinderen van zijn Roze Tuinboon zouden vinden, vertrokken wij deze ochtend naar school. De Roze Tuinboon kreeg een ereplaats op de voorstoel. Op school aangekomen trok de juf haar altijd even enthousiaste gezicht zoals wanneer een kind weer iets bijzonders meeneemt en delegeerde de Roze Tuinboon naar een plekje op de vensterbank, daar waar de zon nooit schijnt.
Ik zag aan haar gezicht dat ze er beroepsgedeformeerdmatig al vanuit ging dat dit plantje A: uitdroogt, B: omvalt, of C: met een andere, nog niet eerder toegepaste methode om zeep zal worden geholpen. Wat ze echter nog niet weet is dat dit een Roze Tuinboon is, een plant met ongekende krachten...

Toen Jelle zijn Roze Tuinboon enigszins wantrouwend op de vensterbank plantte, keek hij omhoog naar het open vensterraampje en schoof zijn plant er voor de zekerheid precies onder. Je weet tenslotte maar nooit...