Een brug te ver...

Gisterenavond stonden ineens een aantal buren uit de straat in een kluitje voor mijn eetbare voortuintje. Wijzend en lachend werd mijn bloemkool beoordeeld, de opkomende uitjes en worteltjes bewonderd en de te vroege bonen en courgette betwijfeld om hun overlevingskansen. Na een laatste grapje over 'wanneer is de saté rijp?', doelend op de vele satéprikkers die ik tegen de katten in alle vakken heb geplaatst, ging het gesprek verder over ditjes en datjes. Over hoe fijn het is dat het in onze wijk nog zo rustig is, dat er zo weinig gebeurt terwijl de rest van Lent volledig op de schop ligt.

Pardon? Rustig? Weinig gebeurt? En dat terwijl ze met hun snufferd op het belangrijkste deltawerk ooit in Lent staan te kijken? Nergens in Lent was de diversiteit in opbrengst ooit zo hoog als in mijn voortuin! Nergens in Lent is er ooit zo'n grote hoeveelheid Makkelijke Moestuin Mix gebruikt. De plaatselijke hovenier had er zelfs 'Nog nooit van gehoord'. Nog nooit in Lent is iemand al in de winter, succesvol of niet, begonnen met het zaaien van zomerplanten en nog nooit heeft iemand in Lent het überhaupt aangedurfd een complete groentetuin aan te leggen in de voortuin, uit angst over wat de buren zouden kunnen zeggen...

Vandaag staat iedereen in Lent vroeg op om het invaren van de nieuwe stadsbrug te volgen.

Ik heb nog even overwogen om de op de nieuwe brug gerichte webcams vannacht op mijn voortuintje te richten, de dranghekken en speciaal voor het evenement gebouwde tribunes naar de Cyclamenstraat te verplaatsen en de plaatselijke pers op de hoogte te brengen van waar het echte evenement zich vandaag afspeelt.

Maar ik doe het niet. In plaats daarvan fiets ik vandaag met de kinderen langs de nieuwe waterkering bij de nieuwe zijgeul langs de nieuwe dijk naar de nieuwe school aan het nieuwe kruispunt waar ook het nieuwe station in aanbouw is met een nieuw uitzicht op de nieuwe supermarkt, een paar honderd nieuwe woningen die aan het nieuwe park liggen en langs de parkeergarage in aanbouw waar net de bouw van een nieuw van de Valk hotel begint om uiteindelijk uit te komen bij de plek waar het invaren van de nieuwe Stadsbrug vandaag het beste te volgen is. Gewoon. Voor mijn ontspanning. Daarna fiets ik weer naar huis. Naar mij misprezen voortuintje. Naar het echte werk...