Vanavond heb ik een handvol blauwmoes gewokt om vol verbazing te merken dat het de lekkerste spinazie is die ik ooit gegeten hebt. De winterspinazie die er naast staat en inmiddels uit begint te groeien tot enorme groene oren smaakt daarentegen juist minder naar spinazie. Reden genoeg om deze twee veteranen samen een passend einde te geven en morgen een heerlijke wokschotel te maken met snijmoes, spinazie, knoflook, een klein uitje, pijnboompitten, witte geitenkaas, verse wilde rucola en ontpitte dadels.
Grappig toch dat dingen vaak niet zijn wat ze lijken. Neem nu ons nieuwe koningspaar. Terwijl Máxima gisteren wijselijk haar best deed om haar mond te houden en alle aandacht iedere keer weer terug te richten op de koning in spe, werd mij steeds duidelijker wat ik eigenlijk al wist. Maxima is onze echte koning! Waar Alexander gezellig over voorgekookte RVD vraagjes keuvelt, schieten de ogen van onze vrouwelijke koning heen en weer en zie je haar razendsnel denken hoe ze haar handpopje zo positief mogelijk uit kan laten komen op tv. Tenslotte is Willem Alexander haar gereedschap waarmee ze uiteindelijk dit land zal moeten regeren...
Ik ben er niet bezorgd om. Het is een leuk en verstandig mens met haar hart op de goede plek en bovendien een stuk fotogenieker dan onze koning van bloede. Bovendien heeft ze net zoals de helft van Nederland een leuk accentje dus daarmee wint ze ook al punten.
Zelfs in het schaakspel speelt de koningin meestal een slimmere en actievere rol dan de koning, die
meestal maar een beetje moedeloos wat stapjes rond zich heen zet en vooral koning loopt te zijn...
Nu snap ik ook dat mijn blauwmoes meer naar spinazie smaakt dan mijn spinazie zelf. Het is mijn koningin die eigenlijk de rol van koning speelt, maar samen in de pan moet met haar ega omdat het anders geen spinazie schotel mag heten, maar blauwmoesschotel. En da 's toch raar voor iets dat vooral naar spinazie smaakt...:)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten