Vandaag had ik na lange tijd mijn hele gezin weer eens compleet. Mijn dochter kwam weer eens over uit Enschede en Jelle was de koning te rijk met al die zo gemiste aandacht van zijn heel veel oudere zus. Samen hebben we met zijn drieën de hele ochtend plantjes gepot, naamkaartjes geschreven en genoten van ieder moment samen...
Dat genieten en investeren in mooie momenten was iets dat Yasmin trouwens ook als kind van 5 al aardig beheerste. Toen wij op een dag naar de verjaardag van een van haar vriendjes gingen troffen we het feestvarken zo trots als een pauw aan op straat, op een fonkelnieuwe fiets. Yasmin vroeg meteen of ze ook eens mocht fietsen maar werd weggeblazen met een zelfs voor mij als volwassene zeer imponerend "NEE!".
Met een zuur gezicht liep Yasmin met mij mee naar binnen om de vader te feliciteren. Nee was een woord waar ze maar niet aan kon wennen...Terwijl de vader de taart aansneed en de limonade inschonk keek Yasmin rond in de keuken en wees met haar vinger naar een rond blik, hoog op de kast. "Wat zit daarin?". "Snoepjes Yasmin, dat weet je toch" zei de vader lachend."Mag ik er een?" "Nou vooruit, omdat het feest is". De vader haalde het blik van de kast , opende het en hield het Yasmin voor om te kiezen. "Mag ik een pepermuntje?" vroeg Yasmin en toen zag ik een blik in haar ogen dat ik zo goed herkende van de momenten wanneer ze weer eens een plan beraamde..."Mag ik de hele rol?" vroeg ze met een stalen gezicht, terwijl ik me verslikte in mijn taart. "Eh, ja...goed dan" zei de slappeling van een vader met een ongelovig gezicht en voor we het wisten was Yasmin uit de keuken weggeglipt...
3 minuten later zagen we Yasmin met een stralend gezicht buiten voorbijrijden op de nieuwe fiets terwijl het feestvarken zijn mond aan het volproppen was met omkooppepermuntjes...
Nu, 16 jaar later, terwijl we buiten de laatste kisten met oud hout van mijn vader leeg stoken in de open haard, flikt ze het weer. Ergens tussen het 3e en 4e krat heeft ze me blijkbaar toch weer omgeluld en en schijn ik binnenkort met een auto vol gereedschap naar Enschede af te moeten reizen om een veranda te bouwen en de kisten van opa in te richten voor aardbeien, kruiden en...pepermunt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten