Ik ben er Bij

Eigenlijk ben ik zwaar allergisch voor bijen. Sinds ik vorig jaar op weg naar huis op de scooter vol in mijn lip gestoken werd en een half uur later kassie wijlen bij de huisarts op de tafel lag met een dubbele adrinealinespuit in m'n bil was het mij duidelijk: met bijen valt niet te spotten. Ik was waarlijk onder de indruk van wat dat microscopisch beetje gif uit zo'n klein beestje kan veroorzaken.

En toch is het juist dit ultieme verdedigingsmiddel wat de bij zelf dreigt te nekken. Al het nieuws dat er toe doet maakt melding van het effect van het gif waar zaden mee zijn behandeld om ziektes tegen te gaan op de bijen. Ik las zelfs ergens dat op commerciële zogenaamde bij-vriendelijke zaden dit gif al is aangetroffen...

Tijd voor actie! Normaal ben ik een man van het woord en zal ik niet overhaast met Graffiti, spandoeken of barricades in de weer gaan, maar dit keer vond ik toch dat ik meer moest doen dan dan er alleen een blog over schrijven of een berichtje op Facebook plaatsen. 

Aangezien ik onlangs een leuke website over guerrilla-tuinieren had gelezen en ik het groen de afgelopen tijd aardig in de vingers krijg, heb ik bij De Bolderik een flinke zak wilde planten zaad besteld. Biologisch, zonder gif en gegarandeerd genoeg voor een voetbalveld. Nu was ik niet van plan om de plaatselijke voetbalfanaten van hun geliefde grasmat te beroven (laat staan dat ik dit zou durven), maar tijdens mijn regelmatige wandelingen door het dorp ben ik al heel wat leuke, braakliggende terreintjes, hoekjes, tuintjes en boomperkjes tegengekomen die wel wat kleur konden gebruiken. Zaak is natuurlijk te zaaien op plekken waar niet bij de eerste grasspriet de plaatselijke gemeentelijke veeltevroegevogelawaaipapagaai met zijn benzine monstermaaier overheen gaat. Eerst maar eens een checklist maken:

• Zaad
• Groene bivakmuts en houtjetouwtje jas
• Telefoon om foto's te maken van de plekken waarbij heb gezaaid
• Lijst van straatnamen en potentiële zaaispots

De bedoeling is om regelmatig een wandeling langs mijn Guerrilla-zaairoute te maken en via deze blog verslag uit te brengen van de resultaten, maar hopelijk vooral ook van de reacties van de omwonenden, voorstanders, tegenstanders en natuurlijk...de bijen zelf. Nu zitten de bijen zelf niet echt te wachten op het geven van onderbouwde reacties, ze hebben het al moeilijk genoeg, maar hopelijk zijn er langs de route van mijn red-de-bijen-zaai-pad ooggetuigen te vinden die straks weten of mijn actie überhaupt enig effect heeft gehad...

Voor mensen die geïnteresseerd zijn of zelf ook een leuke plek weten die nog wel wat groens kan gebruiken: op deze pagina wordt uitgelegd hoe je gemakkelijk, eventueel samen met je kinderen, een zaadbom kan maken. Dit klinkt smerig, maar is niets anders dan een bolletje van kleipoeder, zaad en compost of tuingrond. O ja, het liefst niet in mijn tuin, die staat al vol...

Morgen toch maar even langs de apotheek voor zo'n adrealinespuit. Je weet maar nooit met al die bijen hier straks...