De Makkelijke Website

Was alles maar zo makkelijk als mijn eigen moestuintje...

Al dagen ben ik aan het worstelen met een presentatie over websites voor een aantal Natuur en Milieu organisaties. Ze zijn op zoek naar een manier om beter samen te werken, maar dan zonder hun eigen identiteit te verliezen.

Ondanks dat ik precies weet wat ik wil zeggen, wat ze nodig hebben en waarom ik hun man ben, lukt het me maar niet de juiste toon te vinden. Mijn wens om met deze club samen te kunnen werken levert me tot nu toe slechts een voor mij zeldzame vorm van plankenkoorts op...

Nog voordat ik destijds met mijn eigen moestuintje ben gestart, ben ik zelf eens gevraagd om samen te werken. In Lent, het dorp waar ik woon, was al langer behoefte aan de ruimte voor een volkstuin. Vreemd genoeg viel dit moeilijk te realiseren, ondanks dat de ene na de andere kas ter ziele ging en er voldoende terrein door de gemeente was opgekocht om iedere Lentenaar gemakkelijk van een paar meter grond te kunnen voorzien... Maar toch, na lang aandringen, werdt er 5000 m2 grond toegewezen en werden alle belangstellenden uitgenodigd voor een informatieavond op de school van mijn zoontje. Één van de ouders en pionier van het plan nam en hield enthousiast het woord en drong ons vanachter een veel te laag schoolbankje zijn plannen op. Authentiek tuinieren, alleen zaden uit zijn eigen biologische zadenbank, geen kunstmest, ongedierte bestrijding of plastic tunnels; na een paar minuten begon het menig geïnteresseerde te duizelen. De meeste tuinders in de dop waren slechts op zoek naar een leuke vrijetijdsbesteding en sloegen volledig dicht bij zijn goedbedoelde preek over biologisch spruitjes, uitstervende solitaire bijen door giftige zaden en doemscenario's met een hoog Monsanto gehalte.

Het ergste was dat de beste man een hoop zinnigs te melden had, maar dit op een volledig verkeerde manier aan de man probeerde te brengen...

Nu zijn gezamenlijke volkstuintjes, hoe leuk en gezellig ook, een van de meest inefficiënte samenwerkingsvormen die er bestaan. Je hebt, met laten we zeggen een man of 20, ieder een stukje grond. Vervolgens worden er 20 spades, harken, schoffels en wat al niet aangeschaft die allemaal in een eigen schuurtje bewaard worden. Iedereen koopt hetzelfde dure zaad, om dit daarna allemaal tegelijk op hun eigen regeltjes uit te zaaien. Van wat er op komt wordt 90% weer uitgedund en uiteindelijk zit iedereen op hetzelfde moment met te veel en dezelfde groenten die je van je levensjaren niet opkrijgt... Als je bedenkt dat er in een zakje wortelzaad een kleine 2500 zaadjes zitten, dan kun je van één zakje zaad met 20 gezinnen zeker 2 jaar lang iedere week in het seizoen wortels eten tot je er bij neervalt. Tenminste, als je het goed aanpakt...

Maar hoe doe je dat? Als je niet meer zaait dan je samen nodig hebt, je oogst goed verspreid en met slimme, duurzame methodes je opbrengst optimaliseert en het risico op ziektes en ongedierte minimaliseert, kun je met een beperkte investering samen bijzondere resultaten halen, zonder elkaar in de weg te zitten..

Met die volkstuin in Lent komt het nooit meer goed, maar na mezelf eerst verdiept te hebben in een aantal nieuwe methodes ben ik aan de slag gegaan met een makkelijke moestuin in mijn voortuin, het zogenaamde Square Foot Gardening.  Ik heb van open source afvalhout een aantal frameworks gebouwd, in deze bakken een afgemeten mix gedaan van de juiste content zoals compost voor de voeding, turfmolm voor de noodzakelijke luchtigheid en vermiculiet voor de doorstroming en regulatie. Vervolgens heb ik mijn bak in overzichtelijke modules verdeeld en nadat ik bepaald had wat, hoeveel en wanneer ik wilde oogsten zaaide ik om de week 1, 4, 9 of 16 zaadjes in een aantal vakken, afhankelijk van de ruimte die mijn groentes in zouden gaan nemen. Zo zou ik nooit zonder, of met te veel werk en opbrengst komen te zitten. 

Iedere module van dit systeem kan wat anders bevatten, afhankelijk van wat je graag eet, wat extra aandacht nodig heeft of er gewoon mooi uitziet. En wanneer je oogst, plant je gewoon weer direct iets nieuws.

Deze methode vergt weinig onderhoud en ieder framework kan er weer anders uitzien, afhankelijk van je smaak, wensen en doelen. Vrienden van mij die ook afgehaakt waren tijdens de volkstuin opstanden in Lent deelden met mij het hout en de kosten voor de mix. ze kregen van mij de zaailingen die ik nog over had en zo komt het dat we alsnog samen, maar dan ieder op ons eigen terrein, een gezamenlijk volkstuintje hebben. Een schop en schoffel hebben we niet meer nodig, maar we delen regelmatig groentes, fruit, zaad en kennis met elkaar...en dat was volgens mij precies waar het allemaal om ging...

Ik heb besloten om de federaties morgen geen doorsnee wortel voor te houden, maar te laten zien wie we zijn en waar we voor staan. Het zou mooi zijn als ons werk voor jullie een verlengstuk zou kunnen worden van onze persoonlijke betrokkenheid...

Terwijl ik dit schrijf valt er van buiten een laat, onverwacht lentezonnetje naar binnen. Ik denk dat ik mijn pondzak biologische-wilde-planten-bijen-mix maar eens uit de kast haal voor een uurtje guerrilla tuinieren op het veld waar ooit in Lent een volkstuin zou komen... Zonder bevruchting kan tenslotte iedereen straks zijn moestuintje wel opdoeken...