Inmiddels bijna 36 jaar geleden ging ik met mijn ouders op vakantie naar Mascevaux, een rustieke Camping Monucipal in de Elzas. Met rustiek bedoel ik heerlijk ontspannend voor de midlifemassa, maar oersaai voor een debuterende puber die nog niets van de natuur had begrepen. Op een té warme middag gingen mijn ouders een eind wandelen, de bergen in. Hoewel ik ze nog net niet voor gek verklaarde bedankte ik voor het avontuur en ging me heerlijk vervelen in een luie stoel. Bijna in slaap gedommeld werd ik gestoord door gezellig rumoer aan de rand van de camping, aan de voet van een kale heuvel. Een uit de kluiten gewassen familie maakte zich klaar om, gewapend met picknickmanden, een vooroorlogse houtgrill, rietflessen wijn en een houten kratje labelarme glazen potten, het heuveltje te gaan beklimmen. Toen ze mij schuchter zagen loeren wenkte ze mij dusdanig gastvrij naar zich toe dat ik niet kon weigeren. Een berg vond ik overdreven, maar een flauwe heuvel had voldoende uitdaging in zich om me, samen het vooruitzicht op gegrilde kip, uit mijn luie stoel te krijgen en mee te gaan.
Op de heuvel aangekomen werd de houtgrill opgestookt met sprokkelhout, de borden, salades, kazen en brood verdeeld over de kleden, de wijn verdeeld in kleine verkalkte glaasjes en al snel zat ik midden in een kakofonie van een onverstaanbare mengelmoes van Frans en Duits, terwijl ik verlegen beduusd nipte aan een lauw glaasje appelcider. De jongste dochter, nicht of kleinkind van het gezelschap (de exacte relationele verhoudingen waren me nog niet helemaal duidelijk) kwam overweldigend charmant naast me zitten en gooide in een voor mij onbegrijpelijke gebrabbel haar hele leven voor me open. Binnen een minuut werd ze een prinses, een roversdochter en een smokkelaarskind, kon ik mijn fantasie over alles wat ze me vertelde de vrije loop laten aangezien ik toch geen woord verstond en na 5 minuten kabbelde ik smoorverliefd mee op de zoete klanken van haar stem en raakte geobsedeerd door de met sproeten afgewisselde zachte haartjes op haar wang en haar betoverende ogen. Ze was het mooiste wezentje op de wereld en al haar aandacht was gericht op mij. Of eigenlijk op zichzelf, aangezien ze geen enkel moment een vraag stelde of uit was op een reactie. Het maakte niet uit. Mijn voorheen zero zelfvertrouwen naar de andere sexy toe steeg met de minuut en ik besloot gewoon maar heel stil te blijven zitten om dit moment niet te verliezen, net als bij een prachtige vlinder die plotseling jouw hand uitkiest om zichzelf te etaleren...
Ineens was het over. De maaltijd was voorbij, de wijn was op en het vuur was uit. Ik maakte al aanstalten om op te staan en ontnuchterd naar de plastic ligstoel in de hete voortent te verhuizen, toen de vader mij op mijn rug klopte en me meenam naar daar waar alle mannen zaten. Met een door mij nog niet erkend binnenpretje haalde hij een glazen pot met een heldere vloeistof tevoorschijn, draaide voorzichtig de deksel eraf en verdeelde voorzichtig een beetje inhoud over een 6-tal kleine, smoezelige glaasjes. Voor iedere man één. Ook ik werd dus ook beschouwd als man! Na een gezamenlijke drankspreuk gooide iedereen plotseling de inhoud van hun glaasje in één keer achterover en men keek stoer naar elkaars reactie. Ik kon, als man, natuurlijk niet achterblijven en ook ik goot het onbekende goedje met een enkele beweging in mijn tot dan toe nog maagdelijke keelgat...
Die dag leerde ik dat de Hemel en Hel niet van elkaar liggen. Nadat ik weer langzaam adem kreeg, de brand in mijn keel langzaam smoorde tot slechts een gloeiend kolenvuurtje en mijn hart van de schrik slecht nog maar dubbele slagen sloeg, keek ik om me heen en zag mijn engel met een mengeling van leedvermaak en bewondering naar me kijken. Zelfgestookte aquavit was pittig spul en blijkbaar hoorde dit bij het ritueel om een echte man te worden. Voor ik wist was mijn glaasje weer gevuld en was ik klaar voor de volgende martelronde. Bij het derde glaasje kreeg het drankje zowaar smaak en het vierde glaasje werd door mij met rode oortjes en een wazige blik rustig opgenipt. Ik was voor eerst een man, voor het eerst dronken en was blijkbaar voor het eerst out gegaan, aangezien ik tegen de schemer in de ligstoel door mijn ouders wakker werd gemaakt, die me verweten dat ik met deze luie houding nooit het avontuur van het leven mee zou maken... Hun verhaal over verdwalen op de berg, het stinkkaasje bij een verlaten geitenboer en het schattige stadje achter de bergen met een énig kerkje gingen volledig langs me heen en ik probeerde hardvochtig de betoverende middag bij me te houden. Van de familie en hun roversdochter was geen spoor meer te bekennen en saaie realiteit nam weer langzaam en beklemmend bezit van mijn leven. Maar toch, stiekem was ik een man geworden, ook al kon niemand dit aan me zien... Ineens stond ik open voor het leven en werd de veilige caravan slechts nog maar een plek om te eten, te slapen en de noodzakelijke contactuele verplichtingen met mijn ouders te onderhouden.
Bedeeld met nieuwe vaardigheden struinde ik over de camping, maakte praatjes met iedereen en was onbewust op zoek naar enig spoor van mijn geheime familie. Niets in de omgeving wees op hun bestaan, maar wat ik uiteindelijk wél vond veranderde mijn leven voor altijd...
To be continued...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten