Wederopstanding...

Voor de gelovigen onder ons: dit zijn de dagen waarop dat hele vreselijke gedoe met dat kruis, die berg en de langzame dood van Jezus wordt herdacht. Wat mij vooral interesseert is dat wat er na komt, de wederopstanding. In de natuur is dit de gewoonste zaak van de wereld. Er zijn bacteriën die hun hand er niet voor omdraaien (spreekwoordelijk dan), om honderden jaren morsdood diep onder de grond door te brengen, om plotseling zomaar weer spontaan tot leven te komen. Dat deed Jezus hun niet na. Die kwam na twee dagen alweer terug. Alleen die hemelvaart daarna compenseert alles weer...

In mijn tuin staan planten waarvan ik zeker wist dat ze dood waren. Als ik ergens aan de plant een stengeltje afbrak, zag ik na een stoffige 'knap!' slechts nog droog hout. Geen enkel teken van leven meer. Vooral de laatste tijd keek ik met een scheef en schuldig oog naar deze afdankertjes terwijl ik mijn nieuwe liefdes in de kas verwende en vertroetelde. Maar toen ik gisteren een beetje in de tuin aan het schuiven was om een aantal zaken klaar te zetten voor het grof vuil, viel mijn oog op een van de "potlijken" die er tussenstond. Uit één van de dorre takjes ontsproot een minuscuul klein groen knopje. Onvoorstelbaar! Ik had alle dooie planten toch gecheckt? Na verder onderzoek ontdekte ik nog een paar prille scheuten en ook bij een van de andere afgeschreven kandidaten ontwaarde ik hier en daar nog wat groen bij het afbreken van een zijtakje.

Ik heb direct alle doodgewaande patiënten naar mijn kas versleept en heb gezorgd voor een pot, compost, water en duizendmaal excuses. Mijn haastig aan de kant gezette verwende jongelingen maakte een ietwat beduusde indruk, zich plotseling beseffend dat het lot straks ook iets voor hun in petto heeft...

Toen ik vanmiddag even op ziekenbezoek ging, zagen mijn uitgedroogde lavendeltrio, solitaire sneeuwbal en paarse vlinderstruik er al zienderogen beter uit. Er was inmiddels een meervoud van de prille scheuten verschenen en aan een van de lavendelstruikjes zat zowaar een heus, vers blaadje!

Vandaag, met Pasen, op de sterfdag van mijn vader, heb ik geleerd dat je nooit zomaar iets of iemand mag afschrijven. Het leven blijkt iedere keer weer sterker dan de dood. Toch mooi...