Vallen en opstaan...

Al in de winter was ik willekeurig zaad in de grond van mijn vensterbankbak aan het stoppen om te zien wat er uit kwam. Niet dat ik verwachtte daadwerkelijk iets op te kunnen kweken, maar ik was als "groentje" gewoon nieuwsgierig hoe zaad überhaupt tot leven kwam. Menig broccoli plantje is door mij te vroeg gewekt om vervolgens wanhopig in rap tempo naar het magere winterszonnetje te groeien om vervolgens van pure ellende en tekort aan licht om te vallen...

De beste kamikaze plantjes bleken teentjes knoflook, die, eenmaal in de bak gestopt, binnen een dag of 5 zichzelf volledig aan kracht leegzogen en uitgroeide tot smakelijke knoflookstengels van wel 30 cm hoog! Lekker in de soep of salade, wel snel plukken want na een week zakken ze in als pudding...

En natuurlijk deden de Lidl kruiden het ook prima. Alsof ze bedoelt zijn voor de vensterbank zijn er heel wat porties bieslook, peterselie, koriander en basilicum vanaf gekomen...

Naarmate de lente dichterbij kwam bleven een aantal zaaipogingen beter overeind en heb ik uit een te zachte AH tomaat en gerimpelde Lidl paprika toch al een aantal plantjes weten te trekken die het blijven doen en uiteindelijk in de kas zichzelf langzaam voorbereiden voor het echte werk.
De wintersla, spinazie en Chinese kool kwamen weliswaar na alle vorst steeds weer overeind, maar of de smaak daarvan nu echt beter is geworden...

Wat heb ik geleerd? Dat ik keihard in het gezicht uitgelachen ben door de seizoenen. Natuurlijk kun je met warmte, licht en veel aandacht de seizoenen ietwat voor de gek houden, maar de energie die dat kost staat niet in verhouding tot de natuurlijke kracht die planten in zich meedragen en loskomt als de tijd gewoon rijp is...