Gezond is hip. vers is hip. ieder huishouden heeft regelmatig een potje basilicum of bieslook voor het raam staan. sla wordt weer met kluit verkocht, bij tomaten krijg je er een hele plant bij en zelfs komkommers hebben steeds vaker een bloemetje aan hun staartje. Gezond en herkenbaar. maar schijn bedriegt... De basilicum gaat binnen een paar dagen de pijp uit, zo ook de tomatenplant met zijn laffe tomaatjes en een volgroeide komkommer met een bloem eraan is überhaupt een rariteit, aangezien pas ná de bloem de komkommer ontstaat. Zelfs in mijn kasje, waar het behaaglijk toeven is, verdort de bloem voordat de komkommer echt begint te groeien. Veel groenten worden dusdanig opgekweekt en gemanipuleerd dat ze op het moment dat je ze tegenkomt in de winkel er het beste uitzien. Toch gaat de garantie op lekkere en gezonde groenten echt maar tot aan de deur...
Een aantal jaren geleden, tijdens een zeer koude winter, vatte een vriend en ik het idee op om iets bij te gaan verdienen op de kerstmarkt in Emmerich. We maakte samen regelmatig muziek en gebruikte daarbij houten pollepels om mee te klepperen. Toevallig waren bij de blokker blanke houten pollepels in de aanbieding: een setje van een lange en een korte voor een gulden. er werden 50 paar ingekocht, afgezaagd, gaatje geboord, stempel er in gebrand en bij gebrek aan beter een dag of drie gedompeld in een emmer slaolie die mijn vriend had geregeld. Toen de lepels mooi gekleurd waren ging er nog een mooi leertje doorheen om ze per setje bij elkaar te houden en klaar! Op naar Emmerich!
Toen we aankwamen op de avondmarkt in Emmerich vloog de romantiek je om de oren, maar helaas ook de stuifsneeuw. Gelukkig hadden we een kordate oplossing tegen de snijdende koude, namelijk twee thermoskannen met warme chocolademelk met als hoofdingrediënt een flinke portie rum, verhouding 2:1. En toen begon het. Die twee uitgelaten "Hollander" verkochten met veel bravoure en in hun beste Duits "Originale klepferloffeln" van "Afrikanisches Slaolieholz". Als zoete broodjes gingen de pollepels voor respectievelijk 10,00 en 15,00 gulden over dee toonbank, afhankelijk van het formaat. Bij de vraag 'welke grootte lepels het beste zouden stemmen bij de piano van een kleindochter, saxofoon van een neefje of gitaar van de jongste zoon, adviseerden wij steevast 'die van 15,00 gulden, die zijn in G gestemd' terwijl we zo virtuoos mogelijk voordeden hoe ze klonken en daarbij keken of het werkelijk te horen was dat de pollepels van de Blokker een toonhoogte hadden...
Na twee uur waren we los, dronken en tot op het bot verkleumd hebben de rest van de avond bockworst gegeten om weer nuchter en warm te worden. We hebben ons geen moment schuldig gevoeld over ons behoorlijk lucratieve handeltje en sloegen elkaar bewonderend op de schouders om elkaar verkooptrucs van die avond.
Een week later werd ik gebeld door mijn vriend. Iemand uit zijn dorp waaraan hij ook een setje lepels had verkocht had gebeld met een klacht. Er was iets met de lepels... Toen mijn vriend bij mij langs kwam en de bewuste set lepels uit een plastic tas haalde, sloeg er een walm van ranzig frituurvet in mijn gezicht. De lepels waren gaan schimmelen en sloegen wit uit. 'Hoe kan dit?' vroeg ik aan mijn vriend. Schuldbewust gaf hij toe dat hij zijn laatste centen uit had gegeven aan de pollepels en had moeten besparen op de afwerking...gelukkig had er bij zijn vader nog een frituurpan met slaolie gestaan die hooguit 2 of 3 keer gebruikt was...
Al hebben trostomaten weer trosjes, sinaasappels weer steeltjes, komkommers bloemetjes en sla weer kluit, dan nog is dit geen enkele garantie voor de kwaliteit van je groenten, hoe mooi ze er ook uit zien.
Gisteren belde mijn vriend. Of ik zin had om ergens te spelen, tegen betaling. Gospels op zijn Louisiana's. 'We zijn toch helemaal niet gelovig?' Wierp ik nog tegen. 'Nee', zei hij 'Maar wel katholiek'.
Halleluja...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten