Jaren terug, precies een jaar na mijn scheiding, moest ik de middag voor kerstavond nog even naar de stad met mijn 6-jarige dochter om een boodschap te doen. Aangeslagen, terneergeslagen en met nog geen 10 gulden op zak liep ik met Yasmin de Hema in om de haar, na veel gezeur, beloofde kerstbal te kopen. Het laatste waar mijn hoofd naar stond was een gezellige kerst en ergens was ik blij dat mijn kinderen naar hun moeder zouden gaan zodat ik de kerstdagen als troubadour kon vergeten in Stadsherberg de Mol in Delft, ver van huis. Ik ging te veel op in mijn zelfmedelijden om de glinstering in Yasmin's ogen te zien toen ze stil bleef staan bij een afzichtelijk plastic kerstboompje met lampjes dat zelfs voor de twee gulden vijftig alsnog een miskoop beloofde te zijn. Maar toen de blik in haar ogen de standvastigheid kreeg die ik zo van haar moeder herkende, zwichtte ik en uiteindelijk liep ik met een voldane Yasmin, haar gedrocht, twee ballen en nog 4 gulden op zak de winkel uit. Ze voerde iets in haar schild. Ik wist alleen nog niet wat...
We moesten nog naar de slager en op weg naar huis vroeg Yasmin me of we niet een keer naar een andere slager konden, die in de Wolfskuil. Ik wist niet hoe ze er bij kwam, maar ik vond het wel grappig en het was bovendien op de route. Bij de slager aangekomen had ze echter geen enkele interesse voor het bleke vlees in de etalage van de euroknalse slager, maar liep direct door naar de stoffige etalage van het tweedehands winkeltje er naast. Daar, terwijl Yasmin met een glunderend gezicht haar meesterplan aan mij openbaarde, stond helemaal rechts in het hoekje, geklemd tussen twee overmaatse plastic-fluwelen kerstengelen die met knikkende kopjes hun bazuin bliezen, een klein, inklapbaar porseleinen kerststalletje, dat door zijn opvallende afzichtigheid uitstekend zou staan bij de eerder verworven kerstboom.
Met voor twee gulden aan speklappen kwamen we uiteindelijk op de vroege, grauwe kerstavond thuis bij ons povere antisloophuisje. Ik mocht nog niet binnenkomen van Yasmin, ze had nog eerst iets te doen... Toen ik 5 minuten later eindelijk door haar ontboden werd, kwam ik binnen in een donkere woonkamer waar achterin de kerstboom met haar ballen en haar lampjes niet alleen het kerststalletje verlichtte, maar ook mijn gemoed... 'Vrolijk kerstfeest Pappa', zei mijn volwassen dochter van zes met de liefste blik in haar ogen die je je als vader maar kunt wensen. Alles komt goed...
Nu, jaren later, zit ik als trotse pappa tijdens een modeshow In het theater in Enschede te kijken naar een modepresentatie van mijn 21 jarige dochter voor haar opleiding. Ze straalt in haar prachtige eigengemaakte kleding en is voor mij absoluut de mooiste vrouw ter wereld. En weer hoor ik de woorden die mijn dochter van haar oma heeft geërfd. Alles komt goed...
Toen ik net, laat, thuis kwam en nog even mijn plantjes in de kas ging checken ontdekte ik dat het minikomkommertje dat ik stiekem al had afgeschreven, onverwachts toch ineens nog bloemen krijgt. Even hoor ik bazuinen schallen, het ruisen van vleugels en ver in de verte een aflatend, rinkelende gelach zoals alleen mijn moeder dat kon als ze zich in al haar zaligheid overgaf aan het succes van een van haar geslaagde plannetjes... Alles komt goed. Nu weet ik het echt zeker...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten