Voorspelt...

Toen ik onlangs tijdens mijn tweewekelijkse bezoekje aan de molen aan de molenaar vroeg wat hij nu eigenlijk vond van die hele hype rond Spelt, Broodbuiken en Foute Koolhydraten in het algemeen (ik geef het toe, ook ik experimenteer met de Voedselzandloper), keek hij mij meesmuilend aan en zei "Ik heb nog 300 kilo speltmeel, dan is het op. Niet alleen bij mij, maar de hele Nederlandse oogst van 2013 is er in 3 maanden doorheen gejaagd. Ik hoop dat er snel weer zo'n boek komt, liefst over Rogge, want daar heb ik meer dan genoeg van..."

Superfood is Big Business. Na de kipkiloknallers in de supermarkt zijn nu de voordeelverpakkingen kokosolie, aardperen, budgetsoya en quinoaknallers in de reformwinkels aan de beurt. In de AH gaan de speltcrackers wegens overmatig succes uit het assortiment, maar dit vak zal vast weer snel worden aangevuld met iets anders uit het hypeassortiment. Anders schrijven ze er zelf wel een boek over...

Ik vind het maar knap lastig. Om gezond, bewust, ecologisch, biologisch, afvalarm en verantwoord te leven kan ik bij de plaatselijke supermarkt niet meer terecht, zijn de reformzaken te duur, is op de markt sinds de Euro je Gulden ook al geen Daalder meer waard en ben je tot laat in de avond bezig om je hypergezonde ontbijt en lunch voor de volgende dag te bereiden. Bovendien is de waardering van je 6 jarige zoon een stuk minder bij liefdevol maar moeizaam in de oven bereide bataatpatatten dan bij voorgebakken euroknallerfriet in een met goedkope eigenmerk transvet gevulde frituurpan...

Als ik weer duurzaam jonglerend met rimpelige en te dure biologische groenten (om het milieu te ontlasten van plastic zakjes) schuldbewust de rieten mand achterop mijn milieuvervuilende scooter vollaad, ben ik blij dat binnenkort het belangrijkste onderdeel van mijn dieet weer uit mijn eigen voortuin komt. Het bespaart me de gang door langere rijen met dusdanige troep die verkocht wordt in iedere willekeurige supermarkt, dat ik het verwonderlijk vind dat de mensen überhaupt nog in leven kunnen blijven. Tenminste, als ik alles moet geloven wat in een aantal recente boeken over eten staat. Hoewel, een van de laatste en leukste titels die ik las "Eetsprookjes" legt een zeer ontnuchterende en soms zelfs bevrijdende waarheid bloot over wat nu wel of niet gezond is. Hele stapels aannames gaan in de groenbak en de bescheiden conclusie waarmee het boek eindigt zegt meer over hoe, wanneer en met wie je eet dan wat je er nu wel of niet in mag stoppen...

Wat voor mij gezond voelt, doet jou wellicht helemaal geen goed. Waar de een gruwelt van "een vette bek halen", is voor de ander een geslaagde afsluiting van een heerlijk avondje uit...

Maar zoals ik al zei: Powerfood is Big Business. Dus per definitie al niet meer gezond. En waar geld mee gemoeid is komen regels om de hoek kijken; nog steeds liggen er nieuwe Europese wetten in de maak om het gebruik van eigen gekweekte zaden aan banden te leggen...

Maar merk je het ook? Het zijn niet de koolhydraten, kleur, geur en smaakstoffen, suikers en genetisch gemodificeerd designvoer die het grootste gevaar voor onze gezondheid opleveren. Nee, zolang we ons laten voeren met angst voor alles wat steeds ontdekt word ( en een half jaar later weer wordt tegengesproken) en ons vastgrijpen aan de zoveelste hype die ons het geluk moet brengen waar we zo weinig van binnen krijgen in ons gejaagde dieet, blijven we onszelf onderhevigen aan zelfkwakzalverij.

Daarom: weg Goj bessen, Salviazaden en Superbessen uit een of ander onbereikbare Himalaya bergtoptuintje! Weg met al dat voedsel dat er 100 jaar geleden ook nog niet was! Als je vers, lokaal goed gedijend voedsel met liefde bereid, met mate en met geduld samen nuttigt en dit alles met regelmaat 3 maal daags doet, dan kom je vanzelf een stukje dichter bij het eeuwige leven en het ultieme geluk. Een stukje dan, want voor de rest heb je geen voedsel nodig. Tenzij liefde ècht door de maag gaat.... 

"Aardappeleters", Twan de Vos, Acryl op doek