In het nieuws gekomen door de nijpende situatie in Sirie, waar bewoners door de belegering niets anders meer te eten hebben dan dat wat er rond het huis tussen de tegels groeit, is het begrip Stoepgroente al weer snel liefdevol geadopteerd door de media en gekoppeld aan een verschijnsel dat zich al langer manifesteerde in de grote steden. Waar het op het platteland normaal is om levende groenten op je pad tegen te komen, is er in de grote steden toch een geoefend oog voor nodig om ze tegen te komen. Toch zijn ze er wel degelijk! 'T is net als op een rommelmarkt: al je je focust op een 60er jaren botervlootje, dan vind je ook een 60er jaar botervlootje...
Spinazie, aardappels, venkel, worteltjes en bonen, alles is terug te vinden tegen de gevels van oude portiekwoningen, tussen de tegels van een doorsnee doorzonwoningwijk trottoir, rond de plaatselijke wijk jeux de boulles baan en notabene tegen de fietsenstalling van de plaatselijke buurtsuper. Gewoon een blokje om met je boodschappentas en thuiskomen met een gratis soeppakket!
Nu is het zo dat we gewend zijn om al het groen in onze tuinen te zetten, het liefst met bloemen, onderhoudsvrij en niet eetbaar, en dat de rest van de omgeving het liefst moet bestaan uit levenloze stenen, dood asfalt of hooguit gras. Losgroeiend groen is slordig, onverzorgder en word meestal afgedaan onder de verzamelnaam 'onkruid'. Maar ieder plantje dat tussen welke tegel dan ook oppiept heeft een naam, een geschiedenis en sterker nog: is waarschijnlijk ook nog ergens goed voor ook!
In een aantal steden in de wereld hebben ze het roer omgegooid en is men de openbare omgeving gaan beplanten met eetbaar groen. In combinatie met wilde bloemen blijkt het een rijkdom aan gratis voedsel en sociale contacten op te leveren en is gebleken dat bewoners ineens veel meer verantwoording blijken te nemen voor hun omgeving! Ik hoorde zelf van iemand van een wooncorperatie in Brabant dat er plannen bestaan om bij nieuwbouwwoningen met een iets te lang uitgevallen voortuinen een deel van deze tuinen in gaan richten als openbare moestuinstrook voor de hele wijk...
Uit ervaring weten we dat de Rucola die ieder jaar spontaan opkomt tussen de stoeptegels in de voortuin een stuk smakelijker en wilder smaakt dan de wilde rucola die ik netjes in mijn Makkelijke Moestuin zaai.
Ik zeg: vervang je sierkolen voor Brocolli, je Buxus voor theestruiken en laat de vrolijke paarse knoppen van de Bieslook welig tieren tussen je violen. Onder de groenten en eetbare planten bestaan genoeg variaties die wat schoonheid en bloemenpracht echt niet onderdoen voor hun minder consutievriendelijke familieleden en geloof me: er is niets leuker dan eten uit eigen tuin.
Waar we nu argeloos de supermarkt binnen lopen voor onze dagelijkse groenten, liepen we hier in Lent vroeger bij de warmoezenier binnen: een volkstuin waar je tegen betaling kon plukken wat je nodig had. Lijkt me fantastisch: een AH met een dakterras waar je je verse groenten zelf vers kunt plukken. Of in iedere wijk een volkstuin waar je langsloopt als je met de hond gaat wandelen en waar een tuinbeheerder je de dagelijkse groenten aanreikt, waar je net als alle andere gemeentelijke aanslagen gewoon een stukje belasting voor betaald...
Vorig jaar sprak ik nog over guerillatuinieren: het strooien van bijvriendelijk zaad op openbare plekken waar niemand er last van heeft. Misschien moeten we wel gewapend met jonge tomatenplantjes en Rucola Pronto het openbaar terrein van eetbaar groen voorzien... Toch maar weer eens op zoek naar die oude bivakmuts...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten