Overweer

Mijn oren piepen nog na van het oorverdovende lenteweer... Het is net alsof je tijdens een voorjaarsvakantie in een vliegtuig stapt en twee uur later uitstapt in een willekeurig warm land. De knoppen aan de takken weten niet hoe snel ze moeten groeien om de schade van vorig jaar in te halen en een kittig roodborstje onderzoekt mijn kasje op zoek naar een potentiële nestplek. Als iemand mij vanmiddag had verteld dat we niet alleen de winter over hebben geslagen, maar dat hetzelfde nu ook met de lente gaat gebeuren, had ik hem zeker geloofd...

In mijn optimisme heb ik van alle zaaiinstructies een maand afgetrokken en heb vandaag al het een en ander in de volle grond gezaaid. En voor het geval het toch nog te koud wordt of mijn zaaisel zich niet laat foppen door de eigenlijk nog te korte dagen, heb ik hetzelfde spul stiekem ook nog voorgezaaid en  in de kas als backup staan. Wat ik teveel overhoud is straks gratis bij me af te halen.

Vorig jaar ontstond er in mijn bakken, naast het ruimteprobleem door teveel kolen, nog een probleem dat er voor zorgde dat een aantal groentes het niet goed deden: schaduw. Ik had vrolijk van alles door elkaar gezaaid, maar geen rekening gehouden met het feit dat sommige groene broeders hun kleinere tuingenoten het licht in de ogen niet gunde. Dit jaar zaai ik van klein naar groot, met de kleintjes op de eerste rang zodat ze bij het opkomende zonnespel niets hoeven te missen.

Door deze tactiek hoop ik een nog betere opbrengst te hebben, maar het betekend wel dat ik minder flexibel ben bij de keuze van wat ik een tweede en een derde keer binnen het seizoen in een vak kan zaaien. Ik hoef gelukkig geen rekening te houden met wat ik vorig jaar heb gezaaid, omdat de grond al twee weken geleden goed door elkaar gehusseld en gemengd is met goed compost. De enkele koolvlieg die dit overleefd heeft is waarschijnlijk zo gedesoriënteerd geraakt dat hij zich nu nog kotsend over de rand van de bak probeerde te herinneren waar die kool vorig jaar ook al weer stond...

Wel zag ik vandaag al de eerste koolwitjes rondvliegen. Ik heb besloten toch maar wat compacte spitskolen te planten, al is het maar om de kleine fladderaars een plek te geven hun eitjes kwijt te raken. We mogen tenslotte blij zijn dat ze er überhaupt nog zijn...

Een maand of twee geleden heb ik voor de grap een groentetoren in mijn kas gebouwd van lege frisdrankflessen (http://youtu.be/K9vN2eudWcQ). Hier heb ik als proef wat overwinterende rucola van tussen de stoeptegels in geplant, een terminaal frontje bieslook en en een opkomend raapsteeltje. Ik heb het hele spul in totaal twee keer water gegeven, voor de rest ben ik ze volkomen vergeten. Toch neem ik een heerlijke salade mee naar mijn werk, samengesteld uit de welig tierende rucola, bieslook en verse raapsteeltjes die het prima hebben gedaan in hun verticale groenteflat! Wegens dit overweldigende succes hoop ik de komende weken her en der in de tuin nog wat van deze groenpalen te plaatsen om te zien hoe ze het buiten doen met andere soorten groenten. 

Je merkt het al: de lente Hieperdepiep is weer vrolijk bij me toegeslagen en de komende tijd ga ik jullie weer net als het vorige seizoen vermaken en vervelen met alle ontwikkelingen in mijn voortuintje. Ohh en Ahh zijn altijd leuk en egostrelend, maar liever nog ga ik vaker het onderzoek met jullie samen aan om groener, lekkerder en leuker om te gaan met dat wat de beste plek op je bord hoort in te nemen...

Dus vragen, antwoorden opmerkingen en tips: allemaal welkom. De leukste worden wekelijks beloond met zelf op te halen gratis en zelfgefabriceerde plantenlabels van oude luxaflex!

Als bonus nog een foto van de meest makkelijke en luie minimoestuin die ik tot nu toe tegen ben gekomen: