Ik geef toe, het was een waardeloze lente, al heeft de zomer heel wat goed gemaakt. Maar buiten alle zaailingen om die zich uiteindelijk ruimschoots hebben bewezen in mijn Makkelijke Moestuin aan de voorkant van het huis, hebben alle bewoners die in de kas zijn blijven hangen (of staan), het behoorlijk af laten weten. In het hoogseizoen kwamen er wekelijks maar enkele tomaatjes uit de kas, waren de paprika's sporadisch en heeft mijn veelbelovende klimcourgette, die eind juli toch bijna mijn halve kas overwoekerde, tot nu toe nog geen vrucht gegeven. Luizen, schimmel, neusrot en wortelvliegjes, de een na de andere pestkop kwam langs om mijn kassuccessen te ondermijnen. En dat terwijl ik veel meer werk had aan mijn inimini kasje dan mijn hele voortuin!
Waarom de opbrengst zo laag wist ik niet. Ik heb nog nooit een kas gehad en al leek het er in het begin op dat alles lekker begon te groeien, het bleef Louter bladgroen in de kas en pas heel laat in het seizoen kwamen slechts enkele rode, gele en oranje vruchten te voorschijn, die meestal ook nog ondermaats waren. Vorig jaar had ik nog tomaten in mijn voortuin, die in zulke grote aantallen tot wasdom kwamen dat ik bijna een grotere soeppan heb moeten aanschaffen en de buren de rolluiken al dichtdeden als ze me weer met een zak overrijpe rooie rakkers aan zagen komen...
Horen planten dan toch niet gewoon buiten te staan? Heeft de term kasplantjes dan niet voor niets zo zijn eigen betekenis?
Na lang nadenken heb ik waarschijnlijk het probleem ontdekt. Toen ik onlangs bij de Makkelijke Moestuin en hun jaloersmakende hoeveelheid tomaten, courgettes en minikomkommertjes in hun eigen kleine kasje zag, had ik al snel door waar het bij mij aan scheelde: mijn eigen kasbakken waren eenvoudigweg te smal en te laag! Door het oppervlakte van mijn kasje optimaal te willen benutten heb ik mijn planten uiteindelijk te weinig leefruimte gegeven. En met te weinig wortels kan een plant niet groeien... Daarnaast ben ik blijkbaar veel te lui geweest met tomaten dieven, want toen ik de geordende plantjes bij De Makkelijke Moestuin later thuis vergeleek met de wanordelijke janboel in mijn eigen kas, begreep ik dat de wildgroei het zonlicht wegnam van de vruchten, die daardoor een hoop licht tekort kwamen om goed te kunnen rijpen.
Maar toch snap ik nog steeds niet waarom die duivelse Klimcourgette me zo in de steek heeft gelaten. Ik heb hem bewaterd, gepamperd, bevrucht en onderhand meer liefde en aandacht gegeven dan mijn eigen vrouw! Had ik de pech met lui zaad te maken te hebben, of voelt deze uit de kluiten gewassen jongen zich gewoon niet thuis in zijn glazen huisje?
Nu, aan het eind van het seizoen, beginnen zijn (of haar? De plant is tweeslachtig, dus ik weet na al die tijd nog steeds niet hoe ik hem, het of haar aan moet spreken) bladeren langzaam geel te worden, last te krijgen van schimmel en af te vallen. En al staat de ene na de andere mannelijke bloem super patent te bloeien, alle miezerige kleine damesbloempjes gaan voortijdig in de menopauze, verschrompelen en laten zich samen met hun kansloze vruchtbeginsel op de grond storten. Het is een smet op mijn werk, een deuk in mijn zelfvertrouwen en mijn andere groeiers lijden eronder omdat ik stiekem de kas probeer te ontwijken om niet geconfronteerd te worden met deze gemene groene steek onder de gordel.
Vanmorgen wilde ik de knoop doorhakken en die misselijkmakende klimcourgette een enkeltje composthoop te gaan bezorgen. En weer werd ik verrast door deze onpeilbare groeier...
Zomaar uit het niets waren ze daar: twee beginnende, gezonde courgettes die absoluut niet de indruk gaven dat ze binnen afzienbare tijd stervend op de bodem van mijn kasje zouden liggen. En weer was me een terugkerende les geleerd die mij mijn leven lang achtervolgd: geduld... En geduld is tenslotte een logisch gevolg van vertrouwen. Met gezonde argwaan maar ook duizend excuses naar de plant toe verborg ik snel en onopvallend mijn snoeischaar en gaf de klimcourgette uit schuldgevoel meteen wat extra water. Aangezien er naast Dierendag geen officiële "Planten" of "Groentendag" bestaat besloot ik deze zelf maar tijdelijk in het leven te roepen en heb naast de courgette ook alle andere kasplantjes voorzien van wat extra compost en aandacht.
Even dacht ik op te merken dat mijn tomaten spontaan begonnen te blozen van al die extra aandacht, maar uiteindelijk bleek het toch het herfstzonnetje te zijn die deze late, maar dankbare oktoberoogst mogelijk maakte...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten