Maar wat is eigenlijk een geheim? Is het gewoon niets meer dan kennis waarbij de houder ervan vermoed dat deze op de een of andere wijze wat waard is voor een ander en waardoor hij, via dat geheim, zelf ook in waarde stijgt?
Het ene geheim is het andere niet. Veel geheimen zijn niets meer dan verhulde onwaarheden die een beetje opgesmukt worden met een geheimzinnig sausje, om de waarheid bij het verklappen ervan een beetje te kunnen verzachten. Je hebt geheimen die in het leven geroepen zijn om een ander buiten te sluiten of juist aan je te binden. Veel geheimen ontstaan puur uit angst voor wat een ander er van zou vinden. Er zijn ook geheimen die bestaan uit opgedane kennis of ideeën waarbij de eigenaar zichzelf zo geniaal vindt dat hij of zij denkt dat de hele wereld er mee weg loopt als het ooit openbaar zou worden.
Sommige geheimen zijn te gruwelijk om te delen en kunnen beter bewaard blijven om het leed te beperken tot de mensen die er weet van hebben. Andere geheimen zijn nog gruwelijker en moeten wereldwijd van de daken geschreeuwd worden om te voorkomen dat ze ooit nog een reden krijgen om te ontstaan...
De grappigste geheimen zijn die gevallen waarbij iedereen weet heeft van hetgeen dat angstvallig verhuld wordt, maar waarbij niemand de moeite neemt om het uit te spreken, puur om de lol erom niet te bederven. En sommige kennis moet gewoon geheim blijven. Niemand wil weten wat het lievelingsstandje van zijn ouders is, of hoe zijn of haar oma 's ochtend haar kunstgebit schoonmaakt...
Ik heb zelf in mijn leven regelmatig geheimen gehad die me in de weg zaten, aan me knaagden of me juist beter lieten voelen dan een ander voor een tijdje. Toch is het leven een stuk leuker zonder. Hoewel...
Sinds ik regelmatig op Facebook zit weet ik van veel mensen die ik nauwelijks ken wat ze 's ochtends het eerste denken, wat ze vinden, eten, proeven, zien, voelen, wensen, horen, weten, denken, willen en doen, zonder dat ik er om gevraagd heb. Ik doe hier zelf gretig aan mee. Waar je vroeger nog moeite moest doen om deelgenoot te worden in een gemeenschap, buurt, kroeg of vereniging, wordt nu alles wat aan kennis of weetjes maar bestaat zomaar digitaal op internet geflikkerd. Gelukkig is het net als bij voorheen de tv of radio: je kunt het gewoon uitzetten.
Laten we afspreken dat we overbodige kennis voortaan geheim houden en de kennis waar iedereen echt wat aan heeft zo snel mogelijk openbaar maken.
Laatst waren we uitgenodigd op een bruiloft van nieuwe buren en hadden we een onverwachts leuke avond op het wijnfort in Lent. Heerlijk gegeten, gedronken, zelfs gedanst en ongevraagd deelgenoot geworden van de laatste buurtgeheimpjes. In een van de kelders van het fort stond een kok vlees en vis te grillen, die samen met de verse salades en kazen een prima afleiding vormde voor het door de DJ overstemde buurtjesgekeuvel. Één salade trok mijn bijzondere aandacht aangezien hij erg leek op mijn zelfgemaakte humus waarmee ik placht op te scheppen in mijn omgeving, maar dan anders, lekkerder. Toen ik vroeg wat er in zat zei de kok "geheim van de kok", waarna hij dit geheim direct met me deelde. Fijne vent. Je grilt 2 door de helft gesneden en ontpitte aubergines een half uur onder de grill, slaat ze samen met olijfolie, zout, peper, citroen, komijn en wat koriander stuk in de blender en voilá, een heerlijke humus van een vrucht waarvan ik tot nu toe de echte meerwaarde nog niet had kunnen ontdekken. Kijk, dit vond ik een ideaal geheim: kort, lekker en leerzaam.
Maar ja, ik zit nog steeds met dan ene geheim van een ander, dat ik niet zo maar mag delen, ook al is het een van de leukste en meeste bijzondere geheimen waar ik ooit in mijn leven deel aan heb mogen hebben. Het zal niets anders dan louter blijdschap kunnen brengen bij de mensen die ik ken en waar ik om geef. Over een tijdje zal dit geheim door de geheimenaar zelf onthuld worden en zul je snappen waarom ik een hele blog doorklets over iets dat ik uiteindelijk nog steeds niet heb verteld...
Nieuwsgierig? Blijf lezen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten